ผมตอบไปทันทีเลยว่า ผมไม่มีเวลาเลยครับ!!! แค่ชั่วเวลาแป็บเดียว มันทำให้ผมนึกถึงอีกหลายท่าน ที่รออ่านเรื่องราวผมอยู่ จึงอดไม่ได้ที่ค่ำคืนนี้ ขอเขียนหน่อยเถอะ... ผมขึ้นหัวข้อว่า ผมไม่มีเวลาเลย ดูเหมือนจะเป็นประโยคนำที่น่าเห็นใจ แต่จริงๆ แล้วผมตั้งใจอยากจะบอกว่า ไม่เลย มันเป็นเรื่องที่ต้องปรับปรุงและจัดระบบใหม่ ให้เวลาในสิ่งที่ควรให้ และใช้เวลาในสิ่งที่ควรทำ เวลา และความสุข มันเดินไปคู่กัน แต่บางครั้งหลายคนบอกว่า เวลาของความสุขทำไมมันสั้นจัง ทั้งๆที่เวลาก็ยัง 24 ชั่วโมงเหมือนเดิม แท้จริงแล้ว เวลาไม่ได้สั้น เพียงแต่ว่าชีวิตเมือง ในปัจจุบันมีความซับซ้อน และแยกแยะความวุ่นวายออกยากลำบากขึ้นต่างหาก จนบางทีทำให้เราละเลยแล้วหลงลืมที่จะทำในเรื่องที่ควรทำไป จนกลายเป็นเรื่องเคยชิน

เมื่อไม่นานมานี้ เพื่อนรักผมคนหนึ่งที่อยู่ UN ได้ส่งข้อความดีๆ มาให้ ซึ่งมันเหมาะและตรงกับเรื่องเวลาที่ผมพูดถึงพอดี....

คุณ ไบอัน ไดรอน เคยดำรงตำแหน่งประธานบริษัท coke พูดไว้ว่า ... หากคุณลองนึกดู หรือจินตนาการดูว่า ชีวิตคือเกม เกมหนึ่งที่ซึ่งคุณกำลังโยนลูกบอล 5 ลูกในอากาศ ลูกบอลเหล่านั้น คือ งาน, ครอบครัว,สุขภาพ,เพื่อนฝูง และจิตใจ โดยคุณกำลังพยายาม ที่จะให้บอลทั้งหมดลอยอยู่ในอากาศ ... คุณจะเข้าใจในไม่ช้านี้ว่า งาน เป็นลูกบอลที่ทำจากยาง ซึ่งหากคุณทำมันหล่น มันก็จะเด่งขึ้นมาใหม่ได้ แต่หากเป็นลูกบอลลูกอื่นๆ เช่น ครอบครัว,สุขภาพ,เพื่อนฝูง และจิตใจ มันเป็นลูกบอลที่ทำมาจากแก้ว ซึ่งถ้าเมื่อไหร่ ลูกใดลูกหนึ่งร่วงตกมันก็จะเอาคืนไม่ได้ มันจะถลอกปลอกเปลือก มันจะเป็นมลทิน มันเป็นรอยแหว่ง รอยแตก และเสียหาย และแม้แต่ว่ามันอาจจะแตกเป็นผงไปเลยก็ได้ มันไม่มีทางกลับมาเหมือนเดิม ซึ่งคุณต้องเข้าใจและพยายามที่จะบริหารและจัดการกับมันให้ได้.....

ทำงาน อย่างมีประสิทธิภาพ และกลับบ้านให้ตรงเวลา เอาเวลาที่มีให้ กับครอบครัว เพื่อนฝูง และ มีการพักผ่อนที่ดี และเพียงพอ ?ของมีค่า จะมีค่าก็ต่อเมื่อ มันได้ถูกให้คุณค่า"

และนี้คืออีกบทหนึ่งของสิ่งที่ต้องทบทวน และถามตัวเองว่า วันนี้เราดูแลลูกบอล ที่ทำจากแก้ว ไม่ให้หล่นได้อย่างไร และจัดสรรเวลาอย่างไร ให้กับของมีค่าเหล่านั้น ซึ่งมันอาจจะสายเกินไป และของมีค่านั้น จะไร้ค่า หากมันไม่มีค่าเสียแล้ว ... งาน และเงิน อาจจะให้สุขภาพที่ดีไม่ได้ ให้ครอบครัว ให้ได้ยินเสียงหัวเราะ ให้ได้เสียงแซวกันจากเพื่อนๆ เราไม่ได้ เพียงแต่เราจะจัดสรร และเอาเงิน และงานไปใช่อย่างไร เพื่อให้ได้ ลูกบอลทั้ง 4 ที่เหลือได้ เดินทางไปด้วยกันได้กับงาน และเงิน เราทุกคนทำได้ หากไม่ละเลย จนเลือนลาง จนจำไม่ได้ว่า ครั้งล่าสุด คือเมือไหร่ ที่ได้กินข้าวกับ เพื่อนๆ และ ลืมไปแล้วว่าครั้งล่าสุดไปเที่ยวที่ไหนกับครอบครัว

.....ภูริวัทน์

...ภูไอยรา รีสอร์ท นครนายก

...5 กันยายน 2553